Ως φεμινιστική συλλογικότητα Witches Fight Back, παρακολουθούμε την υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης και της 12χρονης στον Κολωνό, της Γεωργίας Μπίκα, του Λιγνάδη, του Φιλιππίδη, του βιασμού της αδερφής μας στο Α.Τ. Ομόνοιας και τόσες άλλες γνωστές ή και άγνωστες στο ευρύ κοινό υποθέσεις. Είτε με την παρουσία μας από κοντά, είτε με την υποστήριξη μας από μακριά, είμαστε δίπλα στις επιζώσες και δεν θα σταματήσουμε να φωνάζουμε πως “Αδερφές μας, εμείς σας πιστεύουμε”.
Θέλουμε να δηλώσουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας προς τις επιζώσες που βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τους βιαστές/διακινητές/κακοποιητές τους. Απαιτούμε την απονομή δικαιοσύνης για τις καταγγέλλουσες, οι οποίες, παρά τις συνεχόμενες απειλές και τους εκφοβισμούς, συνεχίζουν τον δύσκολο αγώνα στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Οι μπάτσοι, το κράτος και η δικαιοσύνη φαίνεται, δυστυχώς, ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να διαφυλάξουν τους δράστες και να συμβάλλουν στην αποσιώπηση των εγκλημάτων. Απονομή δικαιοσύνης σημαίνει, για εμάς, καταδίκη των δραστών για τα κακουργήματα τα οποία έχουν καταγγελθεί, χωρίς άλλες κωλυσιεργίες, προσπάθειες συγκάλυψης και περαιτέρω επανατραυματισμό των θυμάτων.
Υπάρχουν, όμως, και εκεινες οι επιζώσες που δεν έφτασαν ποτέ μέχρι την καταγγελία. Αυτό συνέβη γιατί μέχρι τώρα η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με τη συγκάλυψη και αποφυγή προφυλάκισης των θυτών, την απόρριψη των αιτημάτων για περιοριστικά μέτρα, την έκθεση των επιζωσών στα συστημικά ΜΜΕ και τον επανατραυματισμό τους στις δικαστικές αίθουσες, την αποσιώπηση και “απώλεια” πειστηρίων και καταθέσεων. Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ψυχολογική υποστήριξη και φιλοξενία των θυμάτων σε κάποια δομή φροντίδας και προστασίας για θύματα έμφυλης βίας και μαστροπείας.
Η καταδίκη τέτοιων εγκλημάτων είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένα δικαστικό σύστημα απέναντι στις επιζώσες, όλες εκείνες τις γνωστές αλλά και τις άγνωστες και αφανείς επιζώσες που έχουν βιαστεί, κακοποιηθεί και έχουν γίνει θύματα trafficking.
Παρότι υπάρχουν οι σχετικές οδηγίες και προβλέψεις για το πώς θα έπρεπε να διαχειρίζεται η δικαιοσύνη τέτοιες περιπτώσεις, θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός ότι, στο δικαστήριο, οι αδερφές μας καλούνται να βρίσκονται μέσα στην ίδια αίθουσα με τους κακοποιητές τους, να τους αντικρίζουν ξανά και ξανά, να υπομένουν την ξεδιάντροπη τακτική του “τα ‘θελε και τα ‘παθε” από την πλευρά τους και να έρχονται εκ νέου αντιμέτωπες με το τραύμα τους.
Απέναντι στη στάση αυτή, καθώς και στις χρονοβόρες δικαστικές και θεσμικές διαδικασίες, εμείς απαντάμε συλλογικά, ώστε κανένα άτομο να μην αφεθεί μόνο του ενάντια σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Ζητάμε δικαίωση για όλες εκείνες τις γυναίκες και θηλυκότητες που έχουν υπάρξει θύματα της έμφυλης βίας και της μαστροπείας και φοβούνται να μιλήσουν, να καταγγείλουν, να ελευθερωθούν από τους κακοποιητές τους. Επειδή όλα αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ξεκάθαρες περιπτώσεις κρατικής συγκάλυψης, ενώνουμε τις φωνές μας και διεκδικούμε, μέσα από τους κοινωνικούς μας αγώνες, ψυχολογική υποστήριξη, πραγματική προστασία, ενδυνάμωση και φεμινιστική φροντίδα των θυμάτων. Παλεύουμε, ώστε καμία άλλη και κανένα άλλο να μη γίνει θύμα κακοποίησης, βιασμού, trafficking. Στεκόμαστε στο πλευρό των θυμάτων και απέναντι στην έμφυλη βία και την πατριαρχία που την τροφοδοτεί και τη συντηρεί.
Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2023