Κείμενο για την επικείμενη δίκη του Δημήτρη Λιγνάδη

Περίπου ένα χρόνο μετά τη χειμαρρώδη έξαρση του φεμινιστικού κινήματος και του #metoo στην Ελλάδα, ερχόμαστε αντιμέτωπ@ με μία από τις υποθέσεις παιδοβιασμών και κακοποιήσεων από τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη. Η δίκη ξεκινάει την Παρασκευή 11/2 και ο ίδιος μέχρι και σήμερα δηλώνει αμετανόητος και ότι πρόκειται για σκευωρία εναντίον του. Ο Λιγνάδης βρέθηκε με σειρά κατηγοριών εις βάρος του για βιασμούς ανηλίκων, για εμπλοκή σε κυκλώματα παιδεραστίας και παιδικής πορνογραφίας, για κακοποίηση και εκβιασμούς ανηλίκων, ενώ φαίνεται πως οι έρευνες για το πρόσωπό του είχαν αρχίσει καιρό πριν τις δημόσιες καταγγελίες, αλλά διακοπήκαν για αδιευκρίνιστους λόγους.

Εκτός από στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου επί ΝΔ, ο Λιγνάδης υπήρξε στενός συνεργάτης της υπουργού πολιτισμού Λίνα Μενδώνη – η οποία τον διόρισε προσωπικά ως διευθυντή του Εθνικού – και είχε άμεσες σχέσεις με την κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό του προσέδιδε μια παραπάνω εξουσία που χρησιμοποιούσε για να διαπράττει και να καλύπτει τα εγκλήματά του. Είναι χαρακτηριστική η ειδική μεταχείριση που δέχτηκε από την αστυνομία, αφού πρώτα αφέθηκε ελεύθερος γιατί «δεν υπήρχε ένταλμα» και έπειτα η έρευνα του σπιτιού του έγινε ένα μήνα μετά, χρόνο υπέρ αρκετό για να καταστραφούν τα οποιαδήποτε ενοχοποιητικά στοιχεία. Μάλιστα ο ίδιος φαίνεται να μην έχασε την ευκαιρία, αφού στο σπίτι του βρέθηκε ολοκαίνουριος υπολογιστής χωρίς τίποτα το ενοχοποιητικό. Ωστόσο, στην αποθήκη του βρέθηκαν δύο αντίγραφα άδειας παραμονής ανήλικου παιδιού από τις Σεϋχέλλες, γεγονός που ενισχύει τις κατηγορίες για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Το ρόλο τους στο ξέπλυμα του Λιγνάδη έπαιξαν για άλλη μια φορά και τα ΜΜΕ. Είτε με προβοκατόρικα εξώφυλλα, είτε δίνοντας στο βήμα σε «σοκαρισμένους» ηθοποιούς που ξεπλένανε τον δράστη, είτε ακόμα και μετά τη σύλληψη του Λιγνάδη με εξώφυλλα «ο Λιγνάδης προσεύχεται κάθε μέρα στη φυλακή», με στόχο να εμφανίσουν το δράστη μετανοημένο και να εξομαλύνουν την κοινή γνώμη υπέρ του. Φυσικά ο Λιγνάδης δεν ήταν ο μόνος που δέχτηκε αυτή τη μεταχείριση, άλλοι διάσημοι του θεάτρου ή της τηλεόρασης δέχτηκαν το ίδιο ξέπλυμα από τα ΜΜΕ όπως ο Φιλιππίδης, αργότερα ο Παναγιωτόπουλος και πολύ πρόσφατα τα «καλά παιδιά» που ενώ διέπραξαν ομαδικό βιασμό στη Θεσσαλονίκη και είναι υπόδικοι, τα κανάλια μας ενημέρωναν ότι «είναι τόσο όμορφοι, δε θα χρειάζονταν να βιάσουν για να βρουν σεξ».

Ο ρόλος των ΜΜΕ ως παντός χρήσης πλυντηρίου για βιαστές, κακοποιητές, παιδοβιαστές μας δημιουργεί μόνο οργή. Τον ίδιο και χειρότερο ρόλο έχει παίξει και η κυβέρνηση ΝΔ που όλως περιέργως φαίνεται να συνδέεται με πολλούς από τους κατηγορούμενους του #metoo. Τα κυκλώματα trafficking, παιδικής πορνογραφίας, τόσο στην περίπτωση του Λιγνάδη, όσο και στην υπόθεση της Γεωργίας φαίνεται να εμπλέκονται πολύ έντονα με της αστική τάξη της χώρας και να αναπαράγονται από υψηλόβαθμα στελέχη, ανθρώπους με πολιτική/ οικονομική εξουσία και κύρος. Δεν ξεχνάμε ούτε την υπόθεση του βουλευτή της ΝΔ Νίκο Γεωργιάδη που καταδικάστηκε για παιδεραστία και που η ποινή του «έληξε» συνοπτικά λόγω παραγραφής. Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να στρέψει τις κατηγορίες και την κοινή γνώμη προς συγκεκριμένα πρόσωπα για να καλύψει όλους τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, ο χείμαρρος καταγγελιών φαίνεται να ξετυλίγει ένα κουβάρι που δε θα μπορέσει εύκολα να φιμωθεί.

Για όλα τα παραπάνω, σε κάθε προσπάθεια συγκάλυψης, φίμωσης, θαψίματος περιστατικών έμφυλης βίας, θα βρισκόμαστε απέναντι. Απέναντι και στην πατριαρχική κουλτούρα που μεταφέρει την ευθύνη στην επιζώσα έμφυλης βίας. Απέναντι στη λογική του συστήματος που λέει πως δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία και ένα έγκλημα εις βάρος μεταναστών και μάλιστα ανηλίκων μπορεί να θαφτεί. Απέναντι στην κυβέρνηση και τα στελέχη της που υποθάλπουν κυκλώματα έμφυλης βίας και κάνουν πλάτες στους βιαστές. Απέναντι και σε καλοθελητές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που πάει να παράξει πολιτική υπεραξία από την υπόθεση του Λιγνάδη, σαν να μην έπαιξε ποτέ κανένα ρόλο στην φυλάκιση και εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών μέσα στα camp, σαν να έκανε ποτέ κάτι για τα κυκλώματα trafficking μεταναστών. Ενάντια στη συστημική βία, στην κουλτούρα του βιασμού και την συγκάλυψη.

Καλούμε σε συγκέντρωση την Παρασκευή 11/2 στις 11:00 έξω από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος / ΚΘΒΕ (Εθνικής Αμύνης 2) για την έναρξη της δίκης του παιδοβιαστή Λιγνάδη. Καμία μόνη, κανένα μόνο.

 

ΕΧΕΤΕ ΛΕΦΤΑ – ΕΧΟΥΜΕ ΦΩΝΗ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Παρασκευή 11/2 στις 11:00 έξω από το ΚΘΒΕ

 

Witches Fight Back

Κείμενο σχετικά με το slut-shaming και το victim-blaming

Το τελευταίο καιρό, γινόμαστε όλο και συχνότερα μάρτυρες σε περιστατικά βίας, με το αποκορύφωμά τους πλέον να αποτελούν οι περιπτώσεις βιασμών. Το προηγούμενο διάστημα μάθαμε για ένα ακόμα περιστατικό στο ΕΠΑΛ Κορδελιού, αυτή την φορά, όπου μαθητής βίασε μια 15χρονη συμμαθήτριά του. Τέτοια γεγονότα, καθόλου δεν μας ξενίζουν, καθώς όλα μας έχουμε να διηγηθούμε περιστατικά παρενόχλησης σε σχολικούς χώρους.

Και όπως γνωρίζουμε αρκετά καλά όλα μας, κάθε παραβιαστική συμπεριφορά συνοδεύεται από μομφή από τον περίγυρο του θύματος, ο οποίος το κατακρίνει και το τοποθετεί σε μια θέση ευθύνης. «Γιατί φορούσε αυτά τα ρούχα;», «γιατί πήγε σε εκείνο το μέρος; », «γιατί είχε πιεί αλκοόλ; » είναι τα καθημερινά ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν τα θύματα.

Ακόμα και στο περιβάλλον του σχολείου, όπου φαινομενικά οι μαθητές μαθαίνουν τον σεβασμό, την αλληλοϋποστήριξη,  το victim-blaming και το slut-shaming είναι συνήθεις πρακτικές, όχι μόνο από τους μαθητές αλλά και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Αυτές οι δύο συμπεριφορές συγκαλύπτουν τους δράστες μετατίθοντας την ενοχή της πράξης στα ίδια τα θύματα. Χαρακτηριστικό αυτής της τακτικής, αποτελεί το παραπάνω περιστατικό, όπου εκπαιδευτικός του σχολείου, όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε τη μαθήτρια αλλά της άσκησε ψυχολογική βία με υβριστικά σχόλια για το άτομό της. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και ο διευθυντής του σχολείου, ο οποίος αδιαφόρησε για την στάση της καθηγήτριας.

Η ιδεολογία του slut-shaming, η οποία υιοθετείται και από τα νεαρά κορίτσια, προβάλλει έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Με το φόβο του στιγματισμού να «καραδοκεί», οι έφηβες αναγκάζονται να καταπιέζουν τις ορμές και τις επιθυμίες τους, ενώ παράλληλα ενστερνίζονται απόψεις όπως «εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες». Και όσο ο ενδόμυχος αυτός μισογυνισμός προωθείται και αναπαράγεται, άτομα με μια «παρεκκλίνουσα», για το πατριαρχικό σύστημα, συμπεριφορά (πολλοί σεξουαλικοί σύντροφοι, ομοφυλόφιλοι μαθητές, ηλικία σεξουαλικής δραστηριοποίησης) μπαίνουν για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο και συνεχίζουν να γίνονται δέκτες χλευαστικών σχολίων. Η σύμπλευση του victim-blaming με το slut-shaming δημιουργούν ένα δυστοπικό περιβάλλον στο οποίο οποιαδήποτε παραβιαστική και σεξιστική συμπεριφορά, έχει αποσιωπηθεί και  καταλήγει στο να κανονικοποιηθεί.

 

Καταδικάζουμε παρόμοιες συμπεριφορές και τασσόμαστε υπέρ των θυμάτων.  Απαιτούμε ασφαλείς δημόσιους χώρους για όλα μας. Να χτίσουμε πλέγμα αλληλεγγύης για κάθε επιζώσα.

ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ

Witches Fight Back