Καμιά αδερφή μας ποτέ δεν είναι μόνη// κακοποιητές ο χρόνος σας τελειώνει

Επειδή δεν αντέχουμε να μετράμε δολοφονημένες γυναίκες και θηλυκότητες, να γράφουμε τα ονόματά τους σε πανό ή να τα κλείνουμε σε τραγούδι,

Επειδή μας είναι αποκρουστικός ένας κόσμος, όπου μας κακοποιούν και μας βιάζουν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι,

Επειδή δεν θέλουμε να αποδεικνύουμε 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα ότι είμαστε γενναίες όταν πρέπει να διασχίσουμε έναν δρόμο, όταν πάμε στο σχολείο, τις σχολές, στη δουλειά μας ή όταν βγαίνουμε για να διασκεδάσουμε,

Επειδή πολλές, πάρα πολλές από εμάς δεν τολμούμε καν να καταγγείλουμε τον βιασμό μας, και όταν κάποτε βρίσκουμε το θάρρος να το κάνουμε, μας αναγκάζουν να τον ξαναζήσουμε μέσα στα αστυνομικά τμήματα, τα ανακριτικά γραφεία και τις δικαστικές αίθουσες,

Επειδή μας εξοργίζει να ακούμε το γνωστό δικηγόρο-σίχαμα να παρουσιάζει βιασμούς ως «εκπλήρωση φαντασιώσεων», όπως στην περίπτωση της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας,

Επειδή δεν μας κάνει πια εντύπωση ότι, όταν τα κυκλώματα trafficking αποκαλύπτονται, τα ΜΜΕ σπεύδουν να εκθέσουν τα επιζώντα και να ξεπλύνουν τους διακινητές, 

Επειδή μας φαίνεται αδιανόητο ότι, όταν ο παιδοβιαστής φτάνει στο δικαστήριο, η αστική δικαιοσύνη φορτώνει κατηγορίες στη μητέρα του παιδιού, ώστε να κάνει την ποινή του πιο ευνοϊκή, 

Επειδή βλέπουμε την ίδια αστική δικαιοσύνη να καθυστερεί για ακόμα έναν χρόνο την καταδίκη του (παιδο)βιαστή Λιγνάδη,

Επειδή είμαστε αυτές που θα μας ρωτήσουν επίμονα γιατί φορούσαμε εκείνο ή το άλλο (εσω)ρούχο και πόσο ακάλυπτο δέρμα άφηνε, πόσο αλκοόλ είχαμε καταναλώσει, γιατί καλέσαμε κάποιον σπίτι μας, γιατί πήγαμε στο πάρτι,

Επειδή θα κάνουν όλες αυτές τις ερωτήσεις σε εμάς και όχι σε αυτόν, ποτέ σε αυτόν που μας παρενόχλησε, βίασε, χτύπησε, εκβίασε,

Επειδή, αν είσαι τρανς, μετανάστρια, ντραγκ κουίν κινδυνεύεις να βρεθείς άγρια δολοφονημένη στο διαμέρισμά σου,

Επειδή, για να καταφέρουμε να βρούμε δουλειά, πέφτουμε πάνω σε αγγελίες που ζητούν «κοπέλα, εμφανίσιμη», καλούμαστε να ανεχτούμε απλήρωτα δοκιμαστικά και να παρουσιάσουμε δεκαετές πλάνο της προσωπικής μας ζωής, αν έχουμε σκοπό να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά,

Επειδή, όταν καταφέρνουμε να βρούμε δουλειά, είμαστε οι πρώτες στις οποίες θα επιτεθούν λεκτικά, θα μας υποτιμήσουν, θα μας προσβάλλουν, θα γελάσουν με σεξιστικά αστειάκια, θα μας παρενοχλήσουν,

Επειδή αρνούμαστε να ζούμε σε μια κοινωνία που καθημερινά αναγκαζόμαστε να βρίσκουμε καινούριες λέξεις για να περιγράψουν τη βία που δεχόμαστε: stalking, revenge porn, slut shaming, victim blaming, stealthing,

Επειδή έχουμε βαρεθεί να ορίζουν το σώμα μας νομοθέτες, εργοδότες και παπάδες,

Επειδή οι συντρόφισσές μας –μετανάστριες και προσφύγισσες- κλείνονται μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιάζονται, πεθαίνουν  αβοήθητες, πνίγονται ή επαναπροωθούνται,

Επειδή λεσβίες, μπάι και τρανς γυναίκες και θηλυκότητες καλούνται καθημερινά να ζήσουν με τις καταπιέσεις που κυβερνήσεις και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν εγγράψει πάνω στο σώμα τους,

Επειδή γυναίκες, που –αμυνόμενες- αντιστάθηκαν στη βία, οδηγήθηκαν στις φυλακές,

Επειδή γυναίκες κρατούμενες στις ελληνικές φυλακές βιώνουν καθημερινά εξευτελισμούς και ταπεινώσεις,

Επειδή νιώθουμε συντρόφισσές μας όσες πλημμυρίζουν τους δρόμους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όσες κατεβαίνουν με τα πράσινα μαντίλια στη Λατινική Αμερική, όσες εξεγείρονται στο Ιράν απέναντι στην κρατική καταστολή ή όσες καλούνται στις ΗΠΑ να δώσουν τη μάχη για το δικαίωμά τους στην άμβλωση, για το δικαίωμά τους να έχουν αυτές λόγο για το ίδιο το σώμα τους,

Επειδή δεν μας πείθει η ρητορική περί προοδευτισμού του Ισραήλ, ενός κράτους-ροζ πλυντηρίου, που διαπράττει τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης,

Επειδή γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ουσιαστικά με πολιτικές-τσιρότο, όπως επετειακές «φεμινιστικές» καμπάνιες, ποσόστωση σε κόμματα και ομάδες γυναικών σε πολυεθνικές εταιρείες,

Επειδή μας θυμώνει το γεγονός ότι οι δημόσιοι πόροι κατευθύνονται για εξοπλιστικά προγράμματα, για περιττές στρατιωτικές παρελάσεις και όχι για καλύτερα σχολεία, πανεπιστήμια ή δομές υγείας,

Επειδή βλέπουμε κάθε μέρα να γινόμαστε φτωχότερες και η φτώχεια είναι μια από τις μεγαλύτερες και σκληρότερες μορφές βίας,

Επειδή χρειαζόμαστε δομές για επιζώσες, συμβούλους ψυχικής υγείας που θα μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε τα τραύματά μας, νομικούς που θα αναλάβουν τον δύσκολο και επώδυνο δικαστικό αγώνα για τη δικαίωσή μας,

Επειδή χρειαζόμαστε δασκάλους και καθηγητ(ρι)ες για το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία,

Επειδή έχουμε περπατήσει χιλιόμετρα κι έχουμε δώσει σκληρές μάχες ως φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα για το δικαίωμα στην άμβλωση και δεν πρόκειται να αφήσουμε κανέναν να το αμφισβητήσει ή να μας το στερήσει, με καμπάνιες για το “αγέννητο παιδί”, με κηρύγματα στις Εκκλησίες και νομοθετήματα με το ρολόι της Ιστορίας σταματημένο δεκαετίες πίσω,

Επειδή τίποτα δεν μας χαρίστηκε, τίποτα δεν μας παραχωρήθηκε και όλα τα δικαιώματα έχουν κερδηθεί με αγώνες δεκαετιών,

στις 25 Νοέμβρη θα είμαστε στους δρόμους

Συγκεντρωνόμαστε στις 18:30 μ.μ. στην Καμάρα στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις για τη Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας.

Κείμενο για την Ημέρα Μνήμης Τρανς Θυμάτων 2023

ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ // Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΕ ΘΑ’ΡΘΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ

Η 20η Νοέμβρη καθιερώθηκε ως διεθνής ημέρα μνήμης των τρανς θυμάτων, έπειτα από τη δολοφονία της 34χρονης Rita Hester, τρανς αφροαμερικανίδας που διέμενε στη Μασαχουσέτη. Η δολοφονία της Rita Hester μέσα στο ίδιο της το σπίτι από έναν άγνωστο το 1998, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων που οδήγησαν ένα χρόνο μετά, το 1999, στην πρώτη πορεία για τη μνήμη τρανς θυμάτων.

Η δολοφονία αυτή δεν ήταν η πρώτη και περίπου δύο δεκαετίες μετά, με οργή και θλίψη, συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι σίγουρα η τελευταία.

Στην Ελλάδα μετράμε καθημερινά πολλαπλές τρανφοβικές επιθέσεις, ενώ δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ και την αθώωση των δολοφόνων του και της Δημήτρη στη Λέσβο, το 2018 και 2021 αντίστοιχα.

Η φετινή 20η Νοέμβρη μας βρίσκει με μία ακόμα δολοφονημένη αδελφή μας, την τρανς μετανάστρια Άννα, η οποία ενώ είχε αναφέρει πολλές φορές τη βία και τις διακρίσεις που δεχόταν, βρέθηκε δολοφονημένη στο σπίτι της.

Οι διακρίσεις που δέχονται τα τρανς άτομα είναι πολλαπλές, τόσο στο κοινωνικό όσο και στο εργασιακό πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσβαση στην ορμονοθεραπεία διόρθωσης φύλου και η ιατρική περίθαλψη δεν είναι πάντα δεδομένες, ενώ οι αγωγές που αφορούν το φύλο δεν παρέχονται δωρεάν. Επιπλέον, ο αποκλεισμός των τρανς ατόμων από εργασιακά περιβάλλοντα λόγω των τρανσφοβικών αντιλήψεων βαθιά ριζωμένων στην ελληνική κοινωνια, πολλές φορές τα ωθούν στη σεξεργασία με δυσμενείς όρους.

Οι συνθήκες αυτές δυσκολεύουν την καθημερινότητα των τρανς ατόμων και δυσχεραίνουν την ψυχική τους υγεία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυξημένα ποσοστά αυτοκτονικού ιδεασμού και αυτοκτονιών στην τρανς κοινότητα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και για πολλούς ακόμα, αύριο στηρίζουμε την πορεία για τη μνήμη των τρανς ατόμων, όχι μόνο με θλίψη, αλλά και με οργή, για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, την ορατότητά τους, την εξάλειψη της έμφυλης βίας, των διακρίσεων και της τρανφοβίας.

ΟΛΕΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΑΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΜΙΑ