Mιλώντας για ενσωµάτωση των Pride και του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήµατος είναι σα να βλεπεις να ξετυλίγεται από την αρχή το κουβάρι µε την προσπάθεια του συστήµατος να «εξαγοράσει» ό,τι δεν µπορεί να θέσει υπό τον έλεγχό του.
Το 1969 στο Stonewall της Νέας Υόρκης, η ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα της πόλης εξεγείρεται και συγκρούεται µε τις αστυνοµικές δυνάµεις, βγαίνοντας µε εκκωφαντικό τρόπο από τη σκιά και το καθεστώς
αποκλεισµού της και διεκδικώντας θέση στο δηµόσιο χώρο.
Στην επέτειο της εξέγερσης εκείνης, Pride διοργανώνονται σε εκατοντάδες πόλεις ανά τον κόσµο ως αναγκαία υπενθύµιση των αγώνων που έχουν
γίνει, αλλά κυρίως εκείνων που πρέπει να γίνουν ώστε να αρθεί κάθε έµφυλη καταπίεση, κάθε νοµικός διαχωρισµός µε βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα και έως ότου η σεξουαλική/έµφυλη ετερότητα δεν αποτελεί διαχωριστική τοµή ανάµεσα στο υποκείµενο.
Η επαναστατική διάθεση όλων αυτών που συµµετείχαν ενεργά στις πρώτες συγκρούσεις της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας ενάντια στην αστυνοµία και στη διαµόρφωση του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήµατος στις ΗΠΑ«παραήταν» επικίνδυνη. Πόσο µάλλον τότε, δηλαδή στις εκρηκτικές δεκαετίες του ’60 και ’70, µε ένα κίνηµα συνολικής αµφισβήτησης να σαρώνει τους δρόµους. «Έπρεπε», λοιπόν, να κατασταλεί, µε κάθε τρόπο. Γι’αυτό και η προσέγγιση και η σταδιακή απορρόφηση από το ∆ηµοκρατικό κόµµα, µε όλα όσα -αρνητικά ακολούθησαν. Οι συστάσεις για µια πιο «ήπια» και µετριοπαθή πολιτική, το χαµήλωµα του πήχη στις διεκδικήσεις µέχρι να «ωριµάσει» η «ανέτοιµη» αµερικανική κοινωνία, η υπόκλιση στις απαιτήσεις της αγοράς, το «ροζ ξέπλυµα» βαθιά εκµεταλλευτικών εταιρειών ή της αµερικανικής κυβέρνησης που, πετώντας δικαιωµατικά ψίχουλα στη ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα των ΗΠΑ, µπορούσε ανενόχλητη να συνεχίζει
την καταπάτηση δικαιωµάτων τόσο µέσα στην αµερικανική κοινωνία όσο και διεθνώς.
Στην ενσωµατωµένη ιστορία των «Gay Pride» η θεσµική διοργάνωση των Pride παρουσιάζεται ως κάτι το θετικό, καθώς τα Pride έπαψαν να είναι κινητοποιήσεις της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας από τα κάτω, ενίοτε και αυθόρµητες, µε µαχητικό κινηµατικό και διεκδικητικό χαρακτήρα, και µετατράπηκαν σε
φεστιβαλικές γιορτές από τα πάνω, γεµάτες και µε αιµατοβαµµένες χορηγίες που ενίοτε λειτουργούσαν και ως ροζ πλυντήριο για όποιους ήθελαν να πλασάρουν ένα προοδευτικό προφίλ βάζοντας το LGBT στην ατζέντα τους, έτσι ώστε οι δολοφονικές πολιτικές τους να µπαίνουν σε δεύτερη µοίρα.
Εµείς είµαστε εδώ γιατί νοµίζουµε ότι κανένα Pride δεν µπορεί να συµβεί µε αυτόν τον τρόπο, γιατί πολύ απλά έτσι παύει να είναι Pride. Γιατί πιστεύουµε ότι δεν µπορεί να υπάρξει αντισεξιστικός, αντιοµοφοβικός, αντιπατριαρχικός ΛΟΑΤΚΙΑ+ αγώνας αν δεν είναι µαχητικός και από τα κάτω.
Η ερώτηση γιατί αυτοοργανωμένο Pride; µπορεί να απαντηθεί πολύ εύκολα αν ρίξουµε µια µατιά στους πραγµατικούς συντελεστές των θεσµικών Pride. Στο 1ο Thessaloniki Pride, όσο εδώ το Αυτοοργανωµένο Pride κατέβαινε στο δρόµο µε το κίνηµα SOS Χαλκιδική ενάντια στην εξόρυξη χρυσού,
το θεσµικό Athens Pride δεχόταν χορηγία από την Eldorado Gold, την εταιρεία που κατέστρεφε και καταστρέφει µε τις εξορύξεις χρυσού τη βόρεια Ελλάδα. Μέχρι και τώρα η εικόνα των θεσµικών Pride
παραµένει ίδια, µε πολυεθνικές εταιρείες ως χορηγούς (Vodafone, Aegean κλπ), διαφηµίσεις, κέρδη και πολλά άλλα.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα της αντιδραστικής στροφής των θεσµικών Pride είναι το θεσµικό Athens Pride του 2017, όπου πολλές ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικότητες κατήγγειλαν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, µέσω ανακοινώσεων, την διοργανώτρια αρχή και τον αντιδηµοκρατικό και αδιαφανή τρόπο που
διαχειρίζεται τον θεσµό, για το ζήτηµα των χορηγιών, για την συµµετοχή πρεσβειών ιµπεριαλιστικών κρατών και δηµοτικών αρχών και του κυβερνητικού κόµµατος, το οποίο είχε το θράσος να κατέβει µε πανό
και µε τη συµµετοχή κεντρικών στελεχών του, µία µόλις µέρα µετά από την ψήφιση των τελευταίων βάρβαρων µνηµονιακών µέτρων.
Ακόµα περισσότερο αυτό σφραγίστηκε µε την παρουσία της αστυνοµίας στο θεσµικό Athens Pride του 2017 µε διακριτό µπλοκ «∆ράση Αστυνοµικών ενάντια στον Ρατσισµό», το οποίο προσπάθησαν να διώξουν η «Πρωτοβουλία για Αυτοοργανωµένο Pride» και άλλες ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικότητες, οι
οποίες βρήκαν απέναντί τους το κυβερνητικό µπλοκ το οποίο προσπάθησε να τις εµποδίσει λεκτικά και όχι µόνο. Ενάντια σε τέτοιες πρακτικές εµείς βροντοφωνάζουµε ότι τα µνηµόνια, η φτωχοποίηση, η
προσφυγική κρίση, ο ρατσισµός, ο σεξισµός, η φασιστική βία, ο πόλεµος ενάντια στα κινήµατα και τις καταλήψεις δεν ξεπλένονται µε καµιά συµµετοχή στο Athens Pride.
Όλη αυτή η κριτική είναι απότοκο µιας συνολικής αµφισβήτησης και του διαλόγου που έχει ανοίξει στη διεθνή κοινότητα για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνηµα και την ενσωµάτωσή του. Και είναι η ίδια αµφισβήτηση που οδήγησε στη δηµιουργία τριών αυτοοργανωµένων Pride σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κρήτη. Ωστόσο, το ίδιο δεν συµβαίνει στην Αθήνα, αφού η ΜΚΟ Athens Pride έχει κατοχυρώσει το ρόλο της µέσω θεσµικών παρεµβάσεων για την εκµετάλλευση του θεσµού, µιας και πρόκειται για χρυσωρυχείο και µεγάλο πλυντήριο κυβερνήσεων, πρεσβειών, δηµοτικών αρχών και πολυεθνικών, που δυσκολεύουν την αµφισβήτησή του. Παρόλα αυτά, έχουν γίνει προσπάθειες για τη δηµιουργία
αυτοοργανωµένου Pride και ελπίζουµε στο µέλλον κάτι τέτοιο να γίνει πραγµατικότητα.
Όπως τίποτα από τα παραπάνω δε θα µπορούσαµε να φανταστούµε να συµβαίνει σε ένα αυτοοργανωµένο Pride φτιαγµένο για να µας χωράει ολ@, έτσι δεν µπορούµε µε τίποτα να δεχθούµε την παρουσία και στήριξη των θεσµικών Pride από πρεσβείες της ΗΠΑ, του Ισραήλ και της ρατσιστικής ΕΕ, που τολµούν να µιλούν στο όνοµα των ανθρώπινων δικαιωµάτων εν γένει και της ΛΟΑΤΚΙΑ+
κοινότητας ειδικά, την ίδια στιγµή που δολοφονούν Παλαιστίνιους, Σύριους και Ιρακινούς όσο και τα ίδια τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτοµα στις χώρες τους. ∆εν πρόκειται να ξεπλύνουµε κανένα κράτος από τις εξουσιαστικές πολιτικές και τα εγκλήµατά του. Και γι’ αυτό βρισκόµαστε διαµετρικά απέναντι από αυτές
τις τακτικές. Ένα από τα προηγούµενα Αυτοοργανωµένα Thessaloniki Pride έφερε µεταξύ άλλων το
σύνθηµα «ΛΟΑΤΚΙΑ+ αλληλέγγυες στην Παλαιστίνη – κανένα ροζ πλυντήριο δε θα σας ξεπλύνει», και
για εµάς η κριτική σε όλα τα παραπάνω, η αλληλεγγύη στους/ις πρόσφυγες, ο αντι-ιµπεριαλιστικός και
αντιφασιστικός αγώνας είναι κοµµάτια αναπόσπαστα του δικού µας αγώνα.
Για αυτούς αλλά και για τόσους άλλους λόγους τα ενσωµατωµένα, θεσµικά Pride δε µας κάνουν. Για εµάς το Pride είναι διεκδικητικό, διαθεµατικό και επικοινωνεί µε τα κοινωνικά και αγωνιστικά κινήµατα. Τίθεται ενάντια στην πατριαρχία και κάθε µορφής κανονικότητα, ενάντια στον εθνικισµό και ό,τι τον αναπαράγει. Και για αυτό κάθε χρόνο καλούµε άτοµα και συλλογικότητες που στέκονται υπέρ των ΛΟΑΤΚΙΑ+, αντισεξιστικών, φεµινιστικών αγώνων, να έρθουν να πλαισιώσουν το συντονιστικό Reclaim Pride για τη δηµιουργία του αυτοοργανωµένου Thessaloniki Pride, έτσι ώστε να γίνει αυτή η µέρα
ακόµα πιο µαζική, πιο δυναµική, ηµέρα αγώνα και ελευθερίας.
Σε ένα Pride φτιαγµένο από τα κάτω και από όλ@ µας, δεν έχουν καµία θέση οι οργανωτικές πρακτικές της ΑΜΚΕ Thessaloniki Pride όπως και καµιάς άλλης κλειστής οργανωτικής επιτροπής που διοργανώνει θεσµικά Pride. Θέλουµε οι αποφάσεις µας να παίρνονται από όλ@, αµεσοδηµοκρατικά και
όχι από 10-15 άτοµα πίσω από κλειστές πόρτες. Θέλουµε ό,τι αποφασίζουµε να το υλοποιούµε εµείς συλλογικά και χωρίς απλήρωτους «εθελοντές». Γιατί για εµάς λογικές ανάθεσης δεν έχουν καµιά θέση στη διοργάνωση των Pride και ενάντια σ’ αυτό προβάλλουµε τις ανοιχτές συνελεύσεις, τη συνδιαµόρφωση και το διάλογο.
Η ίδια η δηµιουργία των αυτοοργανωµένων Pride στην πόλη µας είναι σηµαντική, όχι µόνο για τη ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα αλλά για το κίνηµα συνολικά. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος, το
ρατσισµό, τον καπιταλισµό, ενάντια σε κάθε καταπιεστικό σύστηµα εξουσίας είναι αγώνας όλων µας, για να µπορούµε να ζούµε ελεύθερα.