Ποιοι αποφασίζουν για τα σώματά μας;

a uterus giving the middle finger


Ποιοι αποφασίζουν για τα σώματά μας;

Τις τελευταίες μέρες έχει απασχολήσει σχεδόν όλο τον πλανήτη η κουβέντα για τις αμβλώσεις, αυτή τη φορά με αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να καταργήσει το συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση. Μια τέτοια στάση μόνο αδιάφορα δεν μπορεί να μας αφήσει αν σκεφτούμε ότι εν έτει 2022 τίθεται ακόμα υπό διαπραγμάτευση το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του θηλυκού σώματος και η δυνατότητα ελέγχου της αναπαραγωγής μας. Πέρσι παρακολουθήσαμεστη Πολωνία επίσης την καθολική απαγόρευση των εκτρώσεων.

Πόσο μακριά μας βρίσκεται αυτή η συζήτηση;

Πριν δύο χρόνια είδαμε αφίσες ενάντια στις αμβλώσεις στο μετρό της Αθήνας από την οργάνωση «Αφήστε με να ζήσω» ασκώντας συναισθηματικό εκβιασμό. Το 2017 αναισθησιολόγοι στη Σάμο αρνούνταν να παρέχουν υπηρεσίες διακοπής κύησης για λόγους ηθικής, επικαλούμενοι αντίστοιχη πρόβλεψη νόμου του 2005. Ακόμη και φέτος όμως το υπουργείο Παιδείας επιχείρησε την εφαρμογή στο σχολικό πρόγραμμα σπουδών μαθήματος γύρω από τη θεωρία του αγέννητου παιδιού. Καταλαβαίνουμε πως το ζήτημα των αμβλώσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι αδελφές μας στις ΗΠΑ είναι πιο κοντά μας απ’ ό,τι νομίζουμε.

Ποιοι όμως εναντιώνονται στις εκτρώσεις;

Οι πρωτοβουλίες κατά των εκτρώσεων αποτελούν ένα παγκόσμιο πλέον φαινόμενο. Από τη μία η Εκκλησία και οι εκπρόσωποί της ονομάζοντας την έκτρωση «αμαρτία» επιχειρούν να καθορίσουν τις ζωές μας με βάση τις δικές τους αξίες. Από την άλλη, πολλοί επικαλούνται το λεγόμενο «δημογραφικό πρόβλημα», εθνικιστικές φωνές μιλούν για «αλλοίωση» του έθνους ή κίνδυνο αφανισμού του με πρόσχημα την υπογεννητικότητα και την αύξηση του αριθμού των μεταναστών. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη ρατσιστική και φασιστική ρητορική που ουσιαστικά ταυτίζει την εθνική ταυτότητα με τη φυλή και την γενετική καταγωγή και συμβάλει στην διάδοση αντιλήψεων και πρακτικών, όπως οι επιθέσεις σε μετανάστ(ρι)ες ή ο αποκλεισμός τους από την κοινωνική ζωή. Αυτοί οι «υπέρμαχοι της ζωής» σταματούν να νοιάζονται για αυτή όταν το παιδί δεν πληροί τα δικά τους πρότυπα (μετανάστες, λοατκι, άτομα με αναπηρίες κλπ.).Αντιμετωπίζουν, δηλαδή, τα σώματά μας ως μηχανές αναπαραγωγής του έθνους.

Άλλα επιχειρήματα κατά των αμβλώσεων κάνουν δήθεν επίκληση στα ανθρώπινα δικαιώματα ή σε ψευδοεπιστημονικά δεδομένα για την ασφάλεια των εγκύων και την ανάπτυξη του σώματος και της συνείδησης του εμβρύου στις πρώτες εβδομάδες κύησης. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν είτε να τρομάξουν τα έγκυα άτομα με υποτιθέμενους κινδύνους και παρενέργειες της άμβλωσης, είτε να τους ασκήσουν μια μορφή συναισθηματικού εκβιασμού προβάλλοντας τη θέση ότι τα έμβρυα έχουν συναισθήματα, νιώθουν πόνο κλπ.

Πόση βάση έχουν όμως όλα αυτά;

Τα επιστημονικά δεδομένα είναι σαφή. Η άμβλωση, όταν γίνεται υπό τις κατάλληλες συνθήκες, είναι μια πολύ ασφαλής επέμβαση με ελάχιστους κινδύνους για τα έγκυα άτομα. Ο πρόωρος τερματισμός της κύησης έχει λιγότερους κινδύνους σε σύγκριση με την συνέχισή της. Επίσης, σε αντίθεση με ό,τι ακούγεται, η άμβλωση δεν επηρεάζει την μελλοντική γονιμότητα του ατόμου που την κάνει. Επιπλέον, τα έμβρυα στους πρώτους μήνες κύησης δεν είναι ανεπτυγμένα όντα με συνείδηση. Οι επιστημονικές μελέτες αποκλείουν το ενδεχόμενο τα έμβρυα να βιώνουν πόνο τουλάχιστον μέχρι τις 22 εβδομάδες κύησης (οι περισσότερες αμβλώσεις, στην Ελλάδα τουλάχιστον, γίνονται μέχρι τις 12 εβδομάδες, εκτός από περιπτώσεις βιασμού, αιμομιξίας, παθολογίας του εμβρύου, κινδύνου της σωματικής και ψυχικής υγείας της εγκύου). Κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται σαν μια επέμβαση ρουτίνας που γίνεται με γνώμονα την ασφάλεια ή το δικαίωμα ενός εγκύουατόμου να αποφασίζει το ίδιο για τη ζωή του και το σώμα του. Οι τυχόν ψυχολογικές επιπτώσεις που βιώνουν τα έγκυα άτομα προέρχονται κυρίως από το στίγμα που υπάρχει γύρω από την άμβλωση και όχι από την ίδια τη διαδικασία.

Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη μπορεί να προκύψει για διάφορους λόγους. Η αντισύλληψη και το ασφαλές σεξ δυστυχώς κοστίζουν, υπάρχει ελλιπής πληροφόρηση, ενώσυμβαίνουν και ατυχήματα κατά τη σεξουαλική πράξη. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις που η εγκυμοσύνη προκύπτει μετά από βιασμό (συμπεριλαμβανομένου και του stealthing). Η απαγόρευση των εκτρώσεων δεν πρόκειται να σταματήσει γενικά τις εκτρώσεις, παρά μόνο τις ασφαλείς εκτρώσεις. Ακόμα και εκεί που δεν επιτρέπονται, οι εκτρώσεις συνεχίζουν να γίνονται με μη νόμιμους και ασφαλείς τρόπους, οι οποίοι θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των εγκύων, ενώ ενισχύεται και το ήδη υπάρχον στίγμα γύρω από αυτήν την επιλογή.

ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Αμφισβήτηση του δικαιώματος στην έκτρωση σημαίνει αμφισβήτηση της αυτοδιάθεσης του θηλυκού σώματος. Η κύηση είναι μια διαδικασία που αφορά αποκλειστικά τα έγκυα άτομα και τα σώματά τους. Δεν αφορά την εκκλησία, τους διάφορους θρησκευτικούς φορείς, την οικογένεια και τον κοινωνικό περίγυρο. Διεκδικούμε το δικαίωμα στην επιλογή, είτε αυτή η επιλογή είναι η συνέχιση της κύησης, είτε ο τερματισμός της.

Να σταματήσει το στίγμα γύρω από τις αμβλώσεις! Διεκδικούμε νόμιμες, ασφαλείς, δωρεάν και προσβάσιμες εκτρώσεις!

Ενίσχυση των δομών υποστήριξης και ενημέρωσης των γυναικών και των έγκυων ατόμων για το ζήτημα της έκτρωσης. Εφαρμογή και ενίσχυση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και της ενημέρωσης σχετικά με ζητήματα σεξουαλικότητας, κύησης, άμβλωσης κλπ.

Witches Fight Back